ارزیابی اثر پدیده خرابی پیشرونده بر رفتار سازه های بتن مسلح

در اثر ضربات تصادف و حوادث مشابه ممکن است که یک عضو اصلی یا اعضای کلیدی سازه شکسته شوند و در صورتی که دیگر اعضاء نتوانند به کمک این المان های ناقص بیایند، شکست به سمت تخریب اعضای مجاور گسترش یافته و در نهایت کل سازه یا قسمتی از آن فرو می ریزد. به این دلیل که تا کنون کسی روی موضوع این تحقیق کار نکرده است لذا هدف این پایان نامه، ارزیابی اثر پدیده خرابی پیشرونده بر رفتار سازه های بتن مسلح می باشد. در پایان نامه حاضر از روش تحلیل دینامیکی غیرخطی در تحلیل ها استفاده شده است و نرم افزار المان محدود مورد استفاده در این مطالعه نیز abaqus می باشد. مدل انتخابی، یک ساختمان مسلح بتنی سه طبقه است. تعداد مدل های استفاده شده، 16 مدل است که مدل های 1 تا 4 مدل های پایه به منظور مقایسه حالات مختلف حذف ستون، مدل های 5 تا 8 به منظور بررسی تاثیر ضخامت دال بتنی، مدل های 9 تا 12 به منظور بررسی تاثیر وجود و یا عدم وجود دیوار برشی و در نهایت مدل های 13 تا 16 به منظور بررسی تاثیر نوع چیدمان دیوار برشی در پلان استفاده شده است. نتایج کلی این مطالعه حاکی از آن است که افزایش ضخامت دال بتنی، جابجایی سازه را به اندازه قابل توجهی کاهش می دهد و می توان گفت که افزایش ضخامت دال بتنی برای این منظور، روش قابل قبولی است. دیوار برشی عملکرد سازه را در برابر پدیده خرابی پیشرونده بهبود می بخشد و بخش زیادی از نیروی ستون حذف شده را جذب می کند. همچنین نتایج این مطالعه برای چینش دیوارهای برشی نشان می دهد که چینش بیرونی در هنگام انهدام بخشی از سازه، نسبت به چینش داخلی عملکرد بهتری دارد و توزیع تنش مناسب تری را دارا می باشد.